تکرار خاطرات تو شعر مجسم است...
من هر چه می نویسم و می خوانمت کم است...
تو کیستی پیامبری یا خدای عشق...
هر آیه از کلام تو چون وحی ملزم است...
تردید در برابر چشمان تو خطاست...
حکم نگاههای قشنگت مسلم است...
من می رسم به تو شاید، هنوز، نه...
آینده ام به لطف تو اینگونه مبهم است...